میدونم معلم عزیزم این پیام رو نمیخونه ولی من مینویسم برای دل خودم....:

بعد از این همه سالها هنوز چهره ی مهربون و نگاه های پر از مهر و محبتت انها را از یاد نبردم رو از یاد نبردم

افقهای دور دست در نگاه تو زیباترین لحظات مرا رقم می زند، لحظاتی سرشار از شوق رسیدن به قله های بلند علم، علمی که با آن زیباترین نام ها را برای حق تعالی می آموزم و قشنگ ترین ترانه های مستی را در وصف والاترین موجود هستی می سرایم و با آن غرق وجود بی کران یکتا پروردگار عالم می گردم.

روزها میگذرد و یاد و نامت در سایه سایه ی ذهن و جانم باقی ست وجودت و همه ی آرامش و فداکاری ات در پیکره ی وجودم نقشی جاودان بسته و امروز روز توست گرچه همه روزها از برای نفسهایت گل باران است. این تحفه ناقابل را از من پذیرا باش.

مهر ایزدی بر فراز دستانم بدرقه ی استادی که راه و رسم درست زیستن را به من آموخت. امروز بهانه ایست تا بوسه ای نثار دستانت شود و تبریکم را تقدیمت کند .

  اون روزها ...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: